Niedoskonałości

Krótsze włosy, kilka zmarszczek
Trochę zmartwień wymalowanych na twarzy
Pulchne części ud
Zęby wysunięte ciut do przodu
Pokrzywiona droga w życiu
Piegi, pieprzyki, blizny
Te na sercu i twarzy
Piękno to doskonałość z defektami
A niedoskonałości zblizają
Bardziej niż jakiekolwiek proste słowa

Starość

Siwe włosy, zmarszczek wiele
Stare plecy, a na nich
Kilkadziesiąt lat życia
Czemu zaś starcy
Z uśmiechem do końca?
Bo życie ich pełne było
Tego co teraz
Nie tego co jutro
Znajdź szczęście w tym co robisz
BY lat dwieście mając
Móc powiedzieć:
Widziałam już wszystko

Pięścią, nie sercem

Umysł tęgi, oczy bystre
Miłości wielki kochanek
Skarbów trzyma pełny dzbanek
Dusza piękna, serce czyste

Dopomóż mu siłą Chryste
By sięgnął miłości kawałek
Marzeń nie wyrwie poranek
Zbawienie czeka wiekuiste!

Serce kona, Serce me łka
O więcej prosi, więcej chce
By zginęła przyjaciółka.

Oddasz duszę kochance
Skrusz sklepienie, padnie półka!
Umrzesz w życia przepychance...

Przypadek

Nic w życiu przypadkiem się nie dzieje
Kruszymy się i wstajemy z nieznanych powodów
Ktoś nam piękną śmierć zaplanował
Życie łamie kości i karki skręca
Odbiera by dawać
Daje by odbierać
Kołem się toczy każda historia
Wszystko ma swój sens
Uzależniamy się od rzeczy pięknych
Byśmy po stracie
Potrafili je docenić.

Kolory

Trawa zielona
Niebo niebieskie
Krowa czarno-biała
Tęcza w tych samych kolorach od lat
Firanki w oknach przeźroczyste
Ziemia dalej czarna
Świat jest kolorowy!
Tylko Ja, jakiś taki blady.

Osiemnaście

Już śnię osiemnaście lat
Gdzieś gdzie Ludzie są Ludźmi
Gdzie wartości nie gubią się "od tak"
Gdzie strach da się pokonać
Gdzie miłość to ciągła walka
Gdzieś gdzie poddać się, to największa ze zbrodni
Ciężko się mi obudzić
W świecie w którym nie ma dla mnie miejsca
Ty jednak, pozwoliłaś mi dalej śnić.

Przypadkowe słowa

Przypadkowe słowa wpisuję na klawiaturze
Serce
Chce
Jeść
Czym
Karmi
Się
Je?

Przyjacielu

Syzyf się poddał
Usiadł gdzieś w kącie łkając
Olbrzymy przestały chcieć
W końcu niebo
I tak zwali się nam na głowy
Bankierzy przestali pieniądze liczyć
Bóg Wielki skrył się przed wszystkimi
Szukając spokoju
Przed którym tak uciekał
Ty wciąż niezmiennie gonisz wiatr
Ja, głupiec, pozwoliłem Ci ulecieć
Mając świadomość, jak bardzo
Ten Świat się pieprzy.

My

Bóg plany nasze wszelkie pali
Zrzuca ogrom papierów na głowy nasze
My jednak wciąż się upieramy
Wiemy Lepiej!
Z Bożych map popiół jedynie zostaje
Wtedy się budzimy
O krok za późno
O krok, dzień, miesiąc
Czasem całe życie śniąc
Wyrwani ze snu jednak

Przepowiednia się spełnia.
Podzielimy kartek los
W popiół się obracając.

Powroty

Blask wspomnień oślepia mi serce
Które od księżyców kilku
Wspomina Ciebie we śnie
Budząc się zaraz
Tylko łka, błaga, prosi
Żeby nie na zawsze, byś wróciła chodź na chwilę
A gdy wrócisz złapie Cię za rękę
Nie pozwolę odejść znów

Lecz rozum wie.
Wrócisz.