Zemsta

I gdy On nadejdzie
I gdy Ona ucieknie
To zgliszcza zostawi,
Martwych zrodzi
By pomścić swą miłość
Dopadnie zdrajczynię
Znajdzie Ją!
I zabije.

Upadła

Dużym krokiem dla ludzkości
Miłość
Do kraju, rodziny, przyjaciół
I tylko Ty jedna wiesz
Że miłość ma do Ciebie
Jest jak skok przez morze.

Nadzieja

Nadzieja umiera ostatnia.
I...
Jedyna.

Nigdy w świecie
Nie znajdziesz człowieka
Który kochać nadzieją potrafi.

Ludzkie uczucia

Łapie furią
Niczym morderca urodzony
I serce wyrywa

Rzucone przez Boga

Przekłuj je gniewem
Lub znajdź martwe

Zawsze człowiek znajdzie sposób
By ulżyć sobie w bólu.

Siła

Władza, pieniądze i miłość
Siłą zdobędziesz
I kłaniać się ludzie poczęli
I przechodząc Siła głów podniesionych
Nie widzi
Mięśnie rządzą!
Lecz w głowie Ci ich brak
Jesteś królem!
Lecz bez złotej korony.
Szaleją za Tobą tłumy
Lecz kochanki prawdziwej - brak
Sidła kłamstw w które wpadłeś
Pieniądze zniknęły
I przez Swoją siłę
Zniszczyłeś Swój własny
SZKLANY
Świat.

Spełniona miłość?

Opowieść ta jest mała, niczym fraszka
Radosna, miłości pełna
Był chłopak

Była i dziewczyna
Śpiewali, tańczyli, kochali się
Razem żyli, razem też zmarli
Cóż radosnego w tym, że Pani śmierci dotknęli?
Nie to, iż razem!
Nie było im strachu! Nie było im morderców,
Którzy i mnie zabili.

Samotnia

Sam, wśród liści i drzew
Tańczących nad głową
Czy to utopia?
Bez smutku.
Lecz także bez uśmiechu

Kiedy słowa wdzierają się na kartkę-
Ja nie wiem.

Samotnią mą umysł.
Stary, doświadczony, po wielu trudach
Samotnie w sercu dżungli
Kroczę w fałszywej bańce
Również fałszywego szczęścia.
Czy dobrze bez uczuć?
Wspaniale.

Historia o pewnej miłości na wojnie

Kiedy los twój przesądzony
I kiedy masz być stracony
To ochoty brak by żyć
Płaczą polskie żony
Kiedy męża oraz dzieci muszą kryć
Krzyczą: zdrajcy!
Krzyczą: zabić!
Bez sądu chcą na ludziach mordy
Weź bratku nóż i karabin
Wyrwij wolność spod wrogów hordy
Chowanej jak specjał, wiśnia na martwym torcie
Wśród gęstwin lasu - wyrwane serce
I leży obok ciała - zdjęcie
Na nim wilk, a w wilku miłość
Do ojczyzny swej
Pamiętaj bracie skąd jesteś i czy dobra to strona.

Uczucie

Pozór. 

Lecz czy może być sztuczny?
Nie istniejąca tafla, świeci się!
Od bycia miłosną istotą.
Przecież to nienawiść rozdzierająca pierś
Sztuczne serce już tylko pozostało
Od sztucznego pozoru
Którego nie ma!
Nie istnieje tak jak miłość!
Którą bezlitośnie mordujesz.
Nie tłumacz zwłokom
Jak żyć.

Słowo

Jak płatki złociste
Jesieni szczytem
Rozpala...
Me serce malutkie
W Twych rękach jest wszystko
Stoisz na przeciw
Puls mam przyspieszony, oddech Mi drży
Jedno słowo, które odmieni me życie
Brzmi
Tęsknię.