Powroty

Blask wspomnień oślepia mi serce
Które od księżyców kilku
Wspomina Ciebie we śnie
Budząc się zaraz
Tylko łka, błaga, prosi
Żeby nie na zawsze, byś wróciła chodź na chwilę
A gdy wrócisz złapie Cię za rękę
Nie pozwolę odejść znów

Lecz rozum wie.
Wrócisz.

Chmury

Chmury znów nad naszymi głowami
Wiatr wieje, w końcu je przegoni.
Boimy się przegnać, byśmy nie zostali sami
I znów kwaśny deszcz marzenia nasze trwoni
Kopią i gryzą wbrew naszej woli
Toksycznych znajomości zataczamy koło
Udajemy, że jest dobrze, że wesoło
Może samotność już mniej boli?

Myślisz, że mówię rzeczy niestworzone?
Niebo nie może być wiecznie zachmurzone.